Instalacja młodej artystki jest prosta, lecz niezwykle pomysłowa. To zwyczajny biały pojemnik z szafkami zamykanymi na kłódki. Na drzwiczkach każdego segmentu jest kartka z wypisaną listą potrzebnych rzeczy dla bezdomnego, własnoręcznie przez niego sporządzoną. Prośby często są sygnowane imieniem i nazwiskiem bądź pseudonimem właściciela szafki. Niektórzy z nich podają nawet swój numer telefonu komórkowego bądź adres e-mail.
Życzenia bezdomnych są przeróżne, ale łączy je jedno: najczęściej powtarza się prośba o pracę. Bezdomny pod pseudonimem „złota rączka” potrzebuje e-kurs języka angielskiego, telefon komórkowy, kartę pamięci, butlę gazowaną i palnik. Natomiast 55-letni pan Andrzej prosi o zatrudnienie i nocleg oraz o ubranie, środki czystości, tytoń i jedzenie. 59-letni pan Arek również potrzebuje pracy oraz podstawowych produktów i przedmiotów niezbędnych do życia. Aby odpowiedzieć na potrzeby bezdomnego wystarczy wrzucić dane przedmioty przez górny otwór. Potem autor prośby otwiera swoją szafkę, by odebrać ofiarowane mu przedmioty.
Szafka dla bezdomnych budzi ogromne zainteresowanie przechodniów. Tym innowacyjnym i pożytecznym pomysłem zachwyceni są nie tylko Polacy, ale również obcokrajowcy. – Do czego służy ten biały pojemnik? – zapytał mnie podczas zbierania materiałów o tej inicjatywie pewien Belg z Li?ge, który wraz ze swoją żoną przyjechał na kilka dni do Warszawy. Kiedy dowiedzieli się, o co chodzi, byli pod wrażeniem dobrego serca Polaków oraz samego pomysłu młodej artystki.
Pozwolenie na instalację w Warszawie jest ważne tylko do końca lipca, ale Eugenia Wasylczenko będzie wnioskowała do Zarządu Terenów Publicznych o jego przedłużenie na kolejne dwa miesiące. Projekt Domni Bezdomni „polubiło” na Facebooku już prawie 7,5 tysiąca osób, co świadczy o ogromnym powodzeniu pomysłu. Autorka projektu zamierza również zorganizować podobne pojemniki w innych polskich miastach.
 | Paulina Jabłońska |
Co? Gdzie? Kiedy?
