Objawy alergii na metale przeważnie ujawniają się na skórze jako: zaczerwienienie, obrzęk, grudki, pęcherzyki, bąble pokrzywkowe, przykry świąd, znacznie rzadziej obserwowane są dolegliwości ze strony układu oddechowego (duszność, podrażnienie gardła i krtani) i pokarmowego (wymioty, biegunka, bóle brzucha).
Wśród metali najczęściej uczula nikiel. Alergia ta dotyczy od 10 do 20 proc. ludzi, ze zdecydowaną przewagą kobiet. Objawy występują w miejscu kontaktu skóry z elementami metalowymi biżuterii: na płatkach usznych, szyi, nadgarstkach, często też w okolicy brzucha, gdzie w ubraniu są klamry, napy i guziki. Źródłem niklu mogą być ponadto garnki i sztućce aluminiowe, oprawki okularów, klucze, nożyczki, narzędzia stomatologiczne, implanty stawowe, stymulatory serca, aparaty ortodontyczne, igły do zastrzyków i akupunktury. Uczulenie na nikiel dotyczyć może pracowników zatrudnionych przy produkcji stopów niklowych i akumulatorów, a także u galwanizerów, fryzjerek, szwaczek, kosmetyczek i pielęgniarek.
Częstość alergii na chrom wynosi 1-2 proc. Metal ten występuje najczęściej w różnych materiałach budowlanych: cemencie, farbach, impregnatach, olejach i smarach przemysłowych. Dlatego alergia ta zdecydowanie częściej występuje u mężczyzn, szczególnie u tych zatrudnionych w przemyśle budowlanym. Ponadto wiadomo, że do garbowania skóry używane są związki chromu, stąd nierzadko właściwości uczulające mają różne produkty skórzane.
Inny metal – kobalt – nazywany jest często tzw. alergenem towarzyszącym. Najczęściej bowiem uczulenie to związane jest z alergią na inne metale, zwykle na nikiel i chrom.
Platyna, aluminium, srebro i złoto na szczęście stosunkowo rzadko wywołują objawy uczuleniowe.
Przy podejrzeniu alergii na metale lekarz powinien zlecić wykonanie tzw. testów płatkowych. Badanie to polega na przyklejeniu na plecach specjalnych płatków lub plasterków nasączonych alergenami. Testy te odczytywane są po 72 i 96 godzinach. Reakcja zapalna na skórze w postaci zaczerwienienia, obrzęku i bąbla świadczy o uczuleniu na dany alergen.
Badania diagnostyczne ułatwiają dalsze postępowanie terapeutyczne. W zasadzie jedynym naprawdę skutecznym leczeniem jest całkowite unikanie alergenu. Ograniczenie kontaktu z przedmiotami i produktami zawierającymi związki metali przynosi szybką poprawę. Niestety nie zawsze są to takie proste decyzje. Dużym problemem jest bowiem alergia zawodowa związana z nadwrażliwością na metale. Zmiany miejsca pracy nie można przecież załatwić jednym prostym zaleceniem lekarskim. W okresie przejściowym należy podawać leki antyhistaminowe, które zmniejszą obserwowane dolegliwości. Również zastosowanie miejscowych sterydów na pewno złagodzi przykre objawy chorobowe.
 | Ewa Najberg - alergolog |
.jpg&w=624&h=543)
Co? Gdzie? Kiedy?
